Dans en Bezinning in de Duinen
Elke retraite lezen we een kort verhaaltje of gedicht voor. Dit keer raakte mij het verhaal van de harp zonder snaren, deze wil ik graag met jullie delen.
De harp zonder snaren,
Er was eens een kluizenaar die leefde ver buiten het dorp in de hete woestijn. Er werd van hem gezegd dat hij een wijs man was. Ook zou hij over buitengewone krachten beschikken.
Elke dag was hij te vinden voor zijn lemen hutje, zittend naast de deuropening.
Op een dag verscheen er een stofwolkje aan de horizon. De wolk werd langzaam groter en groter. De omtrekken van een hardlopende jongeman werden zichtbaar. Hij droeg een harp bij zich, een harp zonder snaren.
Hijgend liet de jongeman zich vallen aan de voeten van de kluizenaar. Die liet hem eerst rustig op adem komen en vroeg toen:
“Wat wil je?”
“Ik wil dat u voor me speelt op de snaarloze harp”
“Dat is goed.”
De kluizenaar en de jongeman bleven een tijdlang bewegingloos zitten. De jongeman kuchte en ging verzitten.
“Is er iets?”
“Eh, nou, wel eh..” de jongeman stamelde wat onsamenhangende woorden.
“Heb je mijn harpspel niet gehoord?”
“…nee…” antwoordde de jongen verward.
“Waarom heb je dan niet gevraagd of ik iets harder wilde spelen?”