De herfstdans in Barchem
Ik zit in de zon nog na te genieten van de herfstdans in Barchem, een groepje lieve mensen hebben afgelopen weekend met ons meegedanst. Genoten van het weer en de prachtige omgeving. Tijdens het zijn in de natuur voelde ik een grote Ja voor deze plek, en ook zoveel meer..
Dansklooster is niet alleen dans, het is de hele beleving, de aankomst, de ruimte, wij met onze begeleiding. Deze plek vertelt mij waarom wij niet dansen in een gymzaal of in het buurthuis. Deze plek geeft zoveel meer, meer bezieling en meer rust. De aankomst was voor mij een eyeopener.
Wij verbleven in het prachtige Woodbrooke hotel met mooie zalen, wij hebben bewust gekozen om niet in 1 van deze zalen te dansen maar in de kapel in het bos. Toen ik rustig buiten op het terras zat te wachten en de eerste deelnemers aankwamen, kwam er ook een heel grote gezellige groep racefietsers aan. Wij wandelenden rustig het bos in en de fietsers genoten van een heerlijk stuk appeltaart. (ben je in de buurt… de appeltaart is echt heerlijk! en ook groot). De groep racefietsers had het goed, en wij ook. Ieder op hun eigen manier.. gewoon goed.
Een plek waar gedanst werd, diepgang werd gevonden in de meditaties, de stille meditatie, de bewegende meditatie, compassie, en woorden die elkaar vonden.. en wij.
Een gedicht samengesteld door de hele groep.
Ik geniet van mijn bosdans,
Dat was lang geleden,
blij dat het kind in mij
nog leeft..
Ik bewoog Heling
Verwondering, ontroerd
vertederd
Vol verwondering,
Ik glij door de ruimte,
samen met de dansers.
Mijn raam staat open,
helemaal open
De zon flitst tussen de bladeren
bladeren dwarrelen als vlinders
omlaag
De wind danst om Alles
heen, alles is
rond
~Barchemgroep 2018~